Ruch w cukrzycy

Ruch to podstawowy i nieodzowny element prawidłowego funkcjonowania zdrowego organizmu. Bez niego nie mogłyby zachodzić nawet najprostsze procesy metaboliczne. Dlatego tak ważne jest, by był on wpisany w harmonogram naszego codziennego życia. Ruch ma też bardzo duże znaczenie w przypadku osób chorych na cukrzycę. Każdy bardziej intensywny ruch naszego ciała powoduje zużycie glukozy znajdującej się w organizmie, a tym samym wpływa na jej wahania i stężenie we krwi. Regularne ćwiczenia fizyczne pozytywnie wpływają na przemianę glukozy w naszym organizmie. Żaden lek nie zmniejsza tak bardzo insulinooporności, jak regularna aktywność fizyczna. Dzięki regularnym ćwiczeniom gimnastycznym poprawia się nasze samopoczucie, a tym samym jakość naszego życia. To, jak funkcjonujemy w pracy, w domu, jak śpimy, wypoczywamy, jest wynikiem naszego stanu zdrowia i ogólnej kondycji psychomotorycznej naszego organizmu.

Jaka jest zależność stężenia glukozy we krwi od wysiłku fizycznego?

Glukoza jest pobierana z pokarmów dostarczanych organizmowi. Daje ona komórkom (w tym mięśniowym) energię niezbędną do wykonywania pracy (w tym głównie ruchu). Nie może się jednak ona dostać do komórek mięśniowych bez udziału insuliny, a bez glukozy nie powstanie energia potrzebna do skurczu mięśnia. Równocześnie każdy większy wysiłek fizyczny ma wpływ na zmniejszenie lub zwiększenie wydzielania się hormonów, m.in. insuliny i glukagonu, kluczowych w cukrzycy. Reasumując, żadenchory na cukrzycę nie może obejść się bez codziennej dawki ruchu.

PAMIĘTAJMY!

Zanim przystąpimy do ćwiczeń fizycznych. Musimy stopniowo i z rozwagą dobierać rodzaj ćwiczeń, by dostosować swoje ciało pod względem wydolności serca oraz układu oddechowego (pojemności płuc – wymiany tlenu i dwutklenku węgla). Przy małej wydolności nasz organizm korzysta przeważnie z wymiany beztlenowej, a z czasem – w miarę poprawy kondycji – te proporcje zmieniają się na korzyść wymiany tlenowej. Na pierwszym etapie treningu fizycznego mogą wystąpić naturalne objawy: zmęczenie, bóle mięśniowe czy ogólne osłabienie. Równocześnie powinno pojawić się lepsze samopoczucie i poprawa nastroju. Nie przejmujmy się, jeśli po ćwiczeniach będziemy odczuwać bóle mięśniowe, zwłaszcza tych partii mięśniowych, których nie używamy w codziennym życiu.

UWAGA!

Jeśli wystąpią inne niepokojące objawy, jak zaburzenia równowagi, zawroty głowy, a nawet wymioty, natychmiast przerwijmy ćwiczenia! Na początku ćwiczeń fizycznych u chorych na cukrzycę typu 1 mogą występować nagłe wahania stężenia glukozy, zwykle zmniejszenie, ale również zwiększenie stężenia wynikające z braku adaptacji do ćwiczeń. Po kilku tygodniach stężenie glukozy powinno ulec wyrównaniu. Warto pamiętać, że hipoglikemia może wystąpić z opóźnieniem po wysiłku i ta tendencja może utrzymywać się przez dłuższy czas (kilka godzin). Niedocukrzenie może wystąpić także w nocy, kilka godzin po zakończonym wysiłku fizycznym.

 Najbezpieczniejszymi ćwiczeniami dla pacjentów chorych na cukrzycę są ćwiczenia o umiarkowanej intensywności :Oparte głównie na modelu tlenowym, tzw. aerobowe lub kardio. Należą do nich:

Nie  zaleca się wysiłku fizycznego bezpośrednio po podaniu insuliny i przyjęciu posiłku. Najbardziej optymalne jest odczekanie minimum 1–1,5 godziny.